Elde Meşale Dilde İstiklal

Yedi düvelin gölgesi düşmüştü üstümüze,
Göğsümüzde inançla yürüdük üstlerine.
Ne silah vardı, ne siper, yemek ne de.
Mavi gözler ardında vazgeçmeyen bir milletle.

Anadolu’nun her köşesi bir direnişti,
Her çocuğun gözünde bir umut gizliydi.
Kimi açtı, kimi yalın ayak, kimi kederli,
Ağızlarında dua, haykırdı tek kelimeyi:
“Ya İstiklal, ya da Ölüm!”dü dertleri.

Sakarya’da canla,
Dumlupınar’da kanla yazıldı bu destan.
Dünyanın alnına kazındı bağıra bağıra:
Biz boyun eğmez, tunç yürekli Türkleriz!

Yedi düvel bir araya gelse de,
Bir meşale vardı elimizde.
Adı Cumhuriyet’ti...
Canla, başla kurduk nihayetinde.

Kimi isimsiz kaldı dağların ardında,
Kimi kanıyla karıştı al bayrağın alına.
Kimi bir ağıt oldu anaların dilinde,
Ama hepsi bir yıldız gibi düştü geleceğimize.

Ve sonra bir adam çıktı öne,
Gözleri ufka değil, yarına bakıyordu.
Bir millete kaderini yeniden yazdırdı.
Mavi gözlü kahraman: Mustafa Kemal'di adı.

Cumhuriyet ilelebet payidar kalacaktır
Çünkü biz her 29 Ekim’de
Yeniden doğar, yeniden kuruluruz.

Elde meşale dilde İstiklal
Gökte Ay, yürekte Hilal
Yaşasın Türkiye Cumhuriyeti
Var olsun ''TÜRK MİLLETİ.''

29/10/2025
03:33 #wahran
@demlenmisSiirler
(646)