Elde Bir Şey Yok Şiiri - Mehmet Postallı

Atmış altı yıllık zaman zarfında;
Mizana konacak, elde bir şey yok.
Döndüm durdum şu dünyanın çarkında;
Bağ, bahçe meyvesiz, çölde bir şey yok

Dipsiz kuyulara kova sarkıttım
Nisan yağmurunda dua okuttum
Kırk dereden şelaleler akıttım
Irmakta suyum yok, gölde bir şey yok

Kendi kabuğumda garip yaşadım
Hedefe varmadı attığım adım
Pınarın gözünde yandım, susadım
Deryalar su vermez, selde bir şey yok

Tarlalara buğday, arpa, fiğ ektim
Didindim, ter döktüm, kahrını çektim
Baçelere çeşit çeşit gül diktim
Dalda yaprak, çiçek, gülde bir şey yok

Gidenleri gördüm, almadım ibret
El azık alırken, etmedim gayret
Ben de ediyorum hâlime hayret
Saz akort tutmuyor, telde bir şey yok

Aslında bu dünya, puldan değersiz
Yolculuk kesin de, vakti belirsiz
Atım beklemekte, gemsiz, semersiz
Heybem büsbütün boş, dilde bir şey yok

Kâr, zarar net değil, sayfalar örtük
Yamalık kapatmaz, büyüyor yırtık
Yolun bitimine yaklaştık artık
Harmanım tanesiz, yelde bir şey yok

Bomboş gidilirse dönülmez yere
Fayda vermez, pişman olsan bin kere
Hiç şüphe duymadan inandım Bir'e
Ondan başka, tüm amelde bir şey yok

Geçerli bir notum var mı? bilemem!
Kötü notu silgi ile silemem
Umudum Hak, gayrısını dilemem
Derlermola bu gafilde bir şey yok.

Mehmet Postallı / 2024