Elde Avuçta Şiiri - Efecan Kıymaz

Düşündük çok bugüne dek biraz güzel ölmeyi,
Takmamak lazımmış.
Fazla düşündük yine başarısız gömülmeyi,
Kağıt kaleme dalıp bahçedeki gülü soldurmamak lazımmış.

Elde avuçta kaldı keder,
Tıkandı damarlar, öldü sinirler, döküldü saçlar,
Çürüdü dişler, sarktı derim, oyuldu gözler.
Cildimin altında eskiden sanat yatardı,
Patladı dikişler.

İcraate geçecek hayaller kağıt üstünde kaldı,
Aşk şiirlerde, mutluluk şiirlerde, sevilmek içimde ukte.
Şimdi beni ya sevmezlerse...
Elde avuçta bir zalim paranoya kaldı,
Delirmemin teşhisini erken koysalar
Neye yarardı?

Elde avuçta kağıt kalem ve çizgiler kaldı,
Yazıp çizdim hep deli saçması diye yaftalandı.
Birileri bana sanat verdi, benden hayat aldı.
Tanrı bana yalan söyledi, gerçekler hep aynı.