Elbiselerde Saklı Yüzler

Hafif bir rüzgar tenhalarda kaybolurken
Gece nöbetinden dönen bulutlar konuşuyor
Karanlık,
çekingen bir kuş gibi kalkıp kalkıp iniyor
Yaramaz denizim deniz olalı görmedi dehşet!

Uyuşmuş bir bedenden kin ve nefret çıkıyor
Kendini bilmez nefisler özgürlüğü çalıyor
Caddelerde.
Hayalleri yıkıyorlar Kendi çaresiz yokluklarında
Sessiz kaldıkça yükselen feryatlar düğümleniyor...

İnsan kendini koymalı sessizliğin ortasına
Buz gibi bir havada, sıcaklığın ağır yarasına
O zaman düşünmeli bu zulmü revah görenleri
Bir bir çıkarmalı giyindikleri elbiselerden...