Elbet Sende Yazarsın Şiiri - Mahir Başpınar

Bu âlemin içinde, Küre-i arz bir zerre,
O zerrenin içinde, beşer düşer her şerre.
Bencil bir yaşam için, eğer olursan kindar,
Huzur bulmak nafile, genin olur sana dar.

Kalp gözümüz açılsa idrak etsek hayatı,
Nefisler zapt altında birleşse doğu batı.
Değişir denge düzen Nizam-ı Âlem ile
Vuku bulan sorunu çözersek kalem ile

Kazınsın belleklere kolay kolay çıkmasın,
Su serpsin serinletsin, kor düşürüp yakmasın.
Dürüst insan olmanın reçetesi çok acı,
Eğilip bükülmemek onun bir tek İlacı.

Rüzgârın eşliğinde raks ederken yapraklar,
Zaman öyle akar ki! Saçlara düşer aklar.
Sevgi ile temaşa, âlâ eder her kulu,
O, insanın özünde, yoktur onun okulu.

Kelebek kanadında umut yolcularıyız,
Dünya denen kovana bal bırakan arıyız.
Öyle bir gün gelir ki! Çevrende pervaneler
Teker teker kaybolur yok olur o daneler

Yürürken çığır aç ki! Âlem gelsin peşinden,
Aydınlansın bu günün farklı olsun ki! Dünden.
Mahir, yazmak isteği tüm benliğini sarsın,
O yetenek sende var, elbet sende yazarsın.