Elbet O Kapı Bir Gün Açılacak!

Suskun bir susuzluk
gömülmüş Açlık, kurumuş göz yaşlarına
bir vagon düşün
karanlık, iç içe yığılmış bedenler
Bir vagon koyun koyuna koyun değil çocuklar, kadınlar,adamlar, yaşlılar yüzlerce yüz yüzüyor ölümün kollarına
Bir vagon çığlık çığlığa ruhlar sessizliğe boğulmuş
Bir vagon soluksuz bir gidişle süzülürken raylardan
Durmuyor duraklar
kapılar açılmıyor
Gün yeniden doğuyor sızıyor usulca kapının arasından sonra sönüyor tekrar doğuyor ve sönüyor günlerce ve günlerce
ölenlerle kalanlar bu karanlık vagonda
Azrailden habersiz hepsi de bir tabutta
koku keskin korkudan kanla pislik karışmış
Hastalık baş kaldırmış
süzülürken Raylardan
Durmuyor duraklar
kapılar açılmıyor

Saati sorsanız kilitlenmiş 44 de
kilitlenmiş bekliyor çatlak dudaklar gibi
Ahiska Türkleri
gömsenizde en derin tarih toprağıyla
Tarih sığarmı bir tren vagonuna
Ahiskalı sesizce kitaplara gömülmüş
Her durak bir devranıdır her devran bir sayfadır.
Ayracı takılmıştır unutan unutsada

Ahıska Türkleri süzülürken raylardan

Elbet o kapı bir gün
Bir gün Açılacak !
M.Eo
Ahıska Türkleri 1944
(Kafkas Türkleri) toplu istilasına istinaden
Ruhları Şad olsun