Elbet Bir Gün Şiiri - İsa Melek

Samyelleri vaktinde, kalbim zemheride,
Dilimde bir ezgi dolanır durur sensizlikte,
Seninle yaşayamadıklarım içimde hep bir ukte,
Sen diye başladığım her cümle,
Yoktun diye bitip tükenir yüreğimde,
Çok yaşasam ne ki, sen ölsen de.
Bedenin yitiş yıllarının ayazında,
Ellerin yabancıda, gözlerin uzakta,
Oysa son görüşümde seni, ne de güzeldi dünya,
Geçen bir vakit kalan zamanda,
Kaldıramam ki sensizlikte kendimi yarınlarda,
Düşmüşüm dünyanın sonuna.
Dilimde bir ezgi dolanır durur sensizlikte,
Varamam yüreğimdeki eksiklikte,
Hani diyordu ya şarkıda;
"Yenik düşüyor herşey zamana
Biz büyüdük ve kirlendi dünya"
Çok yaşasam ne ki, sen ölsen de,
Bihaberiz yabancı ellerde,
Birleşiriz elbet bir gün bir ezgide,
Belki bir ölüm töreninde,
Çok yaşasam ne ki, sen ölsen de,
Seninle yaşayamadıklarım içimde hep bir ukte.
Baharlar döküldü mü bensiz yüzünde?
Birleşiriz elbet bir gün bir ezgide...