Elbet Be Acı Şiiri - Bahattin Tonbul

İçimden söküpde, atamadım ki
Başımda duruyor, sırlanmış tacı
Karanlıktan korkup, yatamadım ki
Seni de tanırlar, elbet be acı

Halime bakıpda, yalınız sanma
Gönüllere akıp, boşuna yanma
Haini dost sanıp, sakın ha kanma
Seni de tanırlar, elbet ey acı

Yari gördüğüm an, dilim dolanır
Dizlerip titreyip, ruhum yolalır
Uzaktan uzağa, aşkım kollanır
Seni de tanırlar, bir gün be acı

Albümde duruyor, yıllarca resmin
İçimden çıkmıyor, yar senin ismin
Kalbime oturmuş, görülmez cismin
Seni de tanırlar, bir gün ey acı

Biricik aşkımdı, sendin servetim
Çocuklar bilmedi, neydi mürvetim
Sana ulaşmaya, yetse kasvetim
Seni de tanırlar, elbet be acı

Bahattin’im hele, bitmez derdim var
Ama sen işitme, kaybolmuşsun yar
Kolunda birini, gördükçe yakar
Seni de tanırlar, elbet be acı
Bahattin Tonbul
15.7.2013