kömür karası bir yolun sonunda
varılır gözelerine nehirlerinin...
çağlayanlardan dökülen bir köpüğün
duruluğuna karışır içinin beyazlığı...
bulunur ucunda bucağında
nefesin bir kereliği
o sonsuz ummanında...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta