Elazığlı Mustafa Kaya Şiirleri - Şair El ...

umutlarımı kapattı
gelmeyen aşk
yaklaşırken sonuna hüzünlü bir ömrün
yıkılmış bir şehirde olacağım
yükselip duracak
hüzünlü yalnızlığım

ben aynen senin gibiyim
sende tıpkı benim gibi
her ikimizde alevdeniz
ama sen
beni yakmakta eşsiz
ve

bugün denize koştum
derin derin seni soludum
ve deniz
senin gözlerinden almış
sonsuzluğa vurgun kıyamını.
ve yine seni soruyorum

eğildim üzüntülerimle geceye
sırlarımla girdim..
yıldızlar darılmasın diye
gökyüzüne gülümsedim..
ve hayallerine girmek için
karşısına geçtim resminin

sanki yanıyor bu şehir
saçlarından tutuşmuş
dalıp gidiyorum yıkık kentler içine
bir bir sarılıp çocuk gözlere
kaç gece bekledim ve kaç kez bakındım
yere düştüğüm günlerde

bir yolculuğa çıktın
benimle.
benim hislerim oldun
bırakmadı peşimi
hayalin.
duyguların oldum

yorgun kalbim
yokuşlardan
ısırıklardan
yalanlardan
çimdik lekeli
dünya bulanıkları

yüzümü çizen kaprislerinden, kırların
kelebeği oldum,uzaklaştıkça
yaklaşan esrarlı yüzüne, bir kuşluk
vakti süzülüp geldim, surlarından kaçıp
gece yarısının, hasretimi yenemedim.
işlemeli menekşelerden damlayan renkler gibi,

günlerin kamburu
sızım dinmedi
dönüşünü beklemekteyim
dalgalara saldım derdimi
iskele kalabalık
sen varsın diye

(“…Allah,günahlardan korunanları sever…tevbe-4..”)

göz yaşartıcı ve eritici
bir yalnızlık içindeyim.
ve bu benim hikayem.