ne çok hüzün biriktirmiş meğerse
belli ki hüzün yığınları ağır geliyordu gözbebeklerine
sanki köşe bucak kaçıyordu sevinçleri
başedebilecekmiydi dermanı kesik dizleri
kaç umut kuşu kalmıştı uçuracağı elinde
bir sis perdesi inmiş gözlerinde
beynini kemiriyordu sorular yumağı
öylece titredi dudağı
hıçkırıklarla doldu gece
Allahım dedi yardım et yardım et bana
dayansın kalbim bu acıya
bunca dert bunca keder off bunca
derin bir nefes aldı
doldurdu çiğerlerine
son nefesmiş gibi
tıkabasa..!
Islandı kirpikleri
korkuyordu
küçüldükçe küçüldü elâ gözleri
biran önce uyumak istiyordu
uyumak ve unutmak
hiç uyanmamakta vardı işin içinde
Ah.. Dedi
İnledi
Keşke keşke
bıraktı kendini gecenin kollarına
sarıldı sarılsıklam olmuş yastığına
nasılda susamıştı
içececekti bir yudumluk mutluluğu
kana kana
uykunun yokuşundan
şimdi iniyordu aşağı
ne dudaklarında hıçkırık
ne de gözlerinde hüzün yumağı
anladı ki bir yudumluk mutluluk
düşlerde saklı
sadece düşlerdeydi mutluluk dedikleri
yudumladı yudumladı ELÂ DÜŞLERİ...
01Şubat2017/BALIKESİR-Erdek
Canan ErenKayıt Tarihi : 1.2.2017 10:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her insan kendi hikayesini okur..!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!