Ela Şiiri - Gülnur Ela

Ela bir renk değildir sevgili
Bir eliftir bir de yokluktur ela
Yok olmak arzusudur dosdoğru bir elifte
Elif senin doğruluğuna misaldir sevgili
La benim sende yok oluşuma
Ve yeniden doğuşuma
Sen beni hiç üzmedin sevgili
Ben sana hiç darılmadım
Nasıl tırtıl beklerse kozalağını
Ben de öyle beklerim kanatlanmayı
Kelebek olmayı uçmayı
Benim sevdam ikimize de yeter sevgili
Sen beni hiç sevmesen de olur
Ne ellerin ne bedenin lazım bana
Kıyamete kadar gelmesen de olur
Nasıl olsa buluşacağız öteler ötesinde
Mizanda göz göze geleceğiz
Tartıya konulurken ettiklerimiz
Ağır gelecek çektiklerimiz
Sen bakma gözümden süzülen yaşa
Yaşadım boş yere bunca telaşe
Meğerse yüreğimde yaktığın çıra
Karanlık yoluma oldu meşale
Saatler gün oldu günler yıl oldu
Alnımda çizgiler bir roman oldu
Sanma ömür heba heves zay oldu
Eminim olması gereken oldu.
Varmaktan kutluymuş yolda yürümek
Yanmak yanmak yanmak ve erimek
Tılsımını bozar vuslata ermek
Neydi bunca verdiğim emek
İşte cevabı bu olsa gerek