El Veda Şiiri - Sinan Aydoğan

Bir gün döner gelirim bekle beni diyorsun
Farkında mısın bilmem!
Sonu gelmez bir fırtınanın ortasına itiyorsun
Sokak lambaları bile küsmüş
Aydınlatmıyor yollarımı..
İnan hiç kimse görmüyor
Biçare yürüdüğüm kaldırım dolusu adımlarımı
Sen gitmeyi yeni bir başlangıç bellemişsin
Boş kalan avuçlarıma ateş tohumları ekmişsin
Ben gitmene ecelin vaktidir demişim
Ecelden seni değil senden eceli istemişim

Gönlümdeki yerin bilesin ilelebet baki kalacak
Lakin bundan böyle yanımda yerin olmayacak

Ben yaklaştıkça kaçtığın gecelerden sor beni
Yanı başındaki dalgalar bilmez
Ufkun en uzak çizgisinden sor beni
Benim gücüm yetmiyor anlatmaya
Gücü tükenmeyen aşıklardan sor beni
Sen karanlık görmemişsin ömründe
Sensiz bıraktığın gözlerime bir bak hele
O gözlerde ki gece, senin kayıp ışığındır yine
Yetişir mi aklın bu kördüğümü çözmeye

Gönlümdeki yerin bilesin sonsuza dek sürecek
Lakin adını benden başka kimseler bilmeyecek

Yolları yollara ekledim ucu ucuna denk gelmedi
Dinlediğim hiçbir masalda
Hiçbir aşık benim kadar çekmedi
Ya sevdiği kadar sevildi doyunca
Ya sevdiği için ömürden geçti sonunda
Hiçbir sevdalı benim gibi acımasızca terk edilmedi
Böyle cennet gibi severken,
Birdenbire cehenneme itilmedi
Benden sonra sanmam, kimse gökyüzü kadar sevemez
Kimse benim gibi, cananı candan öte bilemez

Gönlümdeki yerin bilesin bitmeyecek, tükenmeyecek
Lakin bundan böyle nefesin nefesime değmeyecek