El Sallarsın Şiiri - Melis Morsallı

Gözlerinde gördüğüm ben miyim yoksa unutulmuş hatırlanmayan yüreğinin görüntüsü mü? Bakarsın belki aynaya ve anlarsın beni işte.Sensiz olmak nasıl beni tarifsiz bir acının kucağına savurmuş.Saçlarımın her teli bembeyaz olmuş görüyorum.Senden sonrası oldu bir hayatımda.Bu senden sonrayı yalnız yaşama savaşı hiç bitmedi yüreğimde.Fırtına her zaman oldu günlerimde.Saçlarımı savurdu rüzgar sonra o rüzgar yüzümü acıttı soğuktan.Senin benim yüreğimi acıttığın gibi.Çizik çizik yüzümde izler ve asla kapanmayacak gönül yaram oldu her fırtınadan sona kalanlardan. Bu yolların taş sokak aralarında yürümek nasılmış şimdi anlıyorum.Yol uzun hiç bitmiyor.Günler oluyormuş gün doğuyormuş öyle diyorlar oysa benim gözlerim hiç günü görmedi sen gittin gideli.Şimdi oturup bu sahil kenarında bakıyorum denize.Eskiden gözlerine bakardım şimdi yalnız denize bakıyorum.Derinlerini görmüyorum ama derinlerde kaybolmak acaba seninle buluşmak mıdır onu da bilmiyorum.Birazdan akşam olacak.Hala aynı evdeyim.Bir kadeh rakı koyup senin için de kaldıracağım ve sensiz geçen günlerime birini daha ekleyip uykuya dalacağım.Yalnızlık zor değil ama sensiz olmak zormuş.Belki anlarsın, anlarsında geçerken bir el sallarsın bana …….

Nisan 2005