El Mümît Şiiri - Mustafa Yaralı

Hayat verip dirilten, öldürüp can alandır,
Başka türlü isnatlar, tümüyle de yalandır.

İradeyi Hak ile muradıyla döndüren,
İntikal ettirerek, varlığından öldüren,

Sonsuzluk deryasına, dünya denen nehirden.
Aralıksız sevk eden, şu cismani şehirden,

Doğan her varlık için, ölümde mukadderdir,
Allah yolunda ölen, o şehidi ekber’dir.

Varlıkları dünyadan, “mezar” denen berzaha,
Oradan da “ahiret” denilen güzergâha,

Ölüm gelmezden önce, ölümü tadan kullar,
Bunlara ölü denmez, aslında diri bunlar.

Hak’la Hakka yapmışlar bir cümle ibadeti,
İlmi tevhit sırrıyla bulmuşlar hidayeti.

Varlıktan soyunanda, zerrece benlik kalmaz,
Şu an kıyamet kopsa, onlar perişan olmaz.

Her şeyin öncesi var, birde onun sonrası,
Yaşam denilen şey ki, olum/ölüm arası,

Bir yerde ölen varlık, başka yerde dirilir,
Vasıfları değişir, başka isim verilir.

Yüce Allah’a ait “her anda bir şende’lik”
Varlığa icap düşer, kul olana “bende’lik”

Değişmeyen tek şey var, O da Allah’ın Zatı,
Onun ile birlikte “Sabit” “Selbi” sıfatı.

Ya Rabbi aşkın ile cümlemizi her demde,
Ölsek bile baki kıl, son camide son cem’de.

04.03.2012…Mustafa Yaralı