El Kitabı Şiiri - Raşit Cihan

Sabahları donarsam eğer,beni sen çözersin
Rüyalarla konuşur nutku tutuk dilim.
Tozlanmış raflardan seçerken seni.
Seni okurken gözlerim körelir.

Şafak geçiyor ya bir ya iki
Yeni yolculuğumda yanımdasın sürekli.
Her karıştırdığım sayfada yeni bir süpriz
Anlatıyor eski bir aşk, eski bir nefreti.

Yeni bir sonbaharı anımsatır ismin
Şubat gibi değildir ne kasım ne ekim.
Sen gibi sarı bir yaprak avuçlarımda
Avuçlarım ağlar kadim eylül gibi.

Sen ağlamazsın oysa,kitaplar ağlamaz
Rıhtımda ki beni görürsün, ben ağlamam.
Sen aşüfteliği öğreten bir el kitabısın
Ben senin yazarına söven bir adam!