El Kapısında Yoruldum

Kime anlatsam bitmeyen derdimi
İçim, dışım yandı her yanım yara
Özlemle koşuyorum aydınlığa
Gecem simsiyah, gündüzüm kapkara

Başımda bir toz-bulut dolaşıyor
Birde çırılçıplak yöksüllğüm var
Hayat dediğim ömrüm paramparça
İçimde hüzün, gözlerimde yaş var

Çarkı bozuk, dert dolu kahpe fekek
Helal değil, varlığınla haramsın
Seni lânetle ikrar ediyorum
Zengine dost garibana düşmansın

Kulu kula kul eden, zalim devran
Yoksulu gurbete, dertlere sürdün
Emekçiye, köylüye düşman dünya
Ey zalim beni yerden yere vurdun

Aşımı, suyumu zengine veren
Acıyı bana reva gören devran
Elbet, gün gelir hükümünü dürerler
Sen, o gün yıkılır gidersin devran

Derdim çoktur hangisini diyeyim
Seçilmiş kurbanlara saydın beni
Hak, hukuk, adalet bilmeye dünya
Keskin hançer önüne attın beni

Zalim sen toprağımdan sürdün beni
Yıllardır el kapısında yoruldum
Döşeğim soğuk toprak, yastığım taş
Onlarca kez canevimde vuruldum

Felek yoksulluğu sardın başıma
Fukara, emekçi diyorlar bana
Çobanoğluyum içim dertle dolu
Yoldaş diyorlar, dost diliyor bana

Mehmet Çobanoglu
23.12.2021
İstanbul