El Kapıları Şiiri - Kadir Ünlü

Yardım toprağı bağrından
Veysel'e uydum
Yar oldum,
Adam gibi,baba oldum
Evime,evlatlarıma
Emek verdim
Ezildim
Ezildikçe un oldum
Ekmek oldum

El kapılarını evim saydım
Güldüm herkesin yüzüne
İçim kan ağlarken
Herkese hayat verdim
Geldim huzuruna Tanrım
Adım Nurettin

El kapısını namus saymak
İrşat, erdemdir
Evine helal lokma götürmek
Namus ve şereftir

Şerefim bağrımda,
Allahım
Geliyorum
Nefesim bitti
Kalbimi biliyorsun
Bilirim ki,
Allah'ım
Sen
Yürekleri görüyorsun
Mertle namerdi, ayırıyorsun