El Kadın Şiiri - Serdar Erdemir

siyatiğin azmış dediler ana
babama yana, yana.

bazen düşte görürüm can ana
alnında ter burcu, burcu
gözlerinde mutluluk muştu
ekmek yaparsın ocak başında.

yahut tarlada yabandasın
rüzgâr konar mavi yazmana
dağılır, ak’lanır saçların
oy kurbanın olayım can ana
yetişir mi bilmem ahım
kar yağar mağrur başıma.
kırılır kolu kanadım.

kulak verin bana
evdeki gardaşım, kız karındaşım
anama iyi bakın
bilin ki bir daha feriştah olsa
olmaz bize ana, el kadın!