El Kadar Yürek Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Nedir bu halin Ay kız?
Neden bu yaşlar?
Bu gam, bu figan!
Hicranın zamanı değil
Daha senin için mevsimlerden bahar
Henüz güz değil, ne de hazan.

Dur, söyleme Ay kız!
Derdini biliyorum ben
Öyle kapıp koyuverme kendini hemen.
Baharda ağlamak olur mu hiç?
Öyle el kadar yürek tutsak...
Hele dur sen biraz,
Nedir ki bu acelen?
Sevmenin de zamanı var.
Öyle kaptırma hemen kendini,
Bak, ağlama diyorsam bir sebebi var.
Ben sana Ay kız;
‘Hiç sevilme’ demedim ki!
Eğer seveceksen hemen,
Bir mevsimlik çiçeği koklar gibi,
Baharın bir kez geldiği gibi sev.

Sen delisin Ay kız!
Seveceksin ama ağlamayacaksın,
Özleyeceksin ama ölmeyeceksin,
Gerektiğinde ruhunun derinliklerine gömeceksin.
Çekip gideceksin istediğin an...
Arkanı döndün mü?
Unutuvereceksin hemen…

Nedir bu halin Ay kız?
Harap edersin kendini.
El kadar bir yüreğe,
Hapsedersin benliğini
Güz gibi solarsın öyle sen.
Ama fayda etmez gibi,
Her söylediğim söz...
Sana laf anlatmak var ya Ay kız;
Suya yazı yazmak gibidir...

KIRILGAN ANLARDA
Benim gönlüme,
Senin ömrüne yazdırırım sevgiyi.
Biliyorum, nedensiz sevmekti bizimki.
Can içinde ikileşen iki can…
Bizi bağlayan gizli bir kuvvetle duyumsarım.
Dağlar kadar uzak,
Bir nefes kadar yakınındayım.
Yitik bir adreste değil,
Hala o bıraktığın yerdeyim.
Yokluğunla sarsılsam da bedenim,
Her şeye rağmen ayakta durmaktayım.
Hiç sorma nedenini, söyleyemem.
Kırılgan anlarımda yazıyor,
En dibe vurduğum eylüllerde,
Benim gönlüme,
Senin ömrüne yazdırırım sevgiyi.

BEDEL
Ey aşkımın hilesiz düşü
Sen ömrümde binlerce yıldır,
Yüreğimde hiç binmeyen çığlık oldun.
Durduğu yerde büyüyen ey aşk!
Alaca karanlıklarda tutsağınım!
Yaşamsal su kadar duru,
Yıldızlar kadar uzaktayken,
Neyin bedelini ödüyorum?

Ey sahte düşlerin yapmacığı,
Sen masallardaki ey aşk!
Ütopik şehirlerde tutsağınım!
Alaca karanlıklarda korkak!
Zaman ötesinden gelen ey hayal,
Nerden girdin dünyama?
Umutlardan yakınken ölüme,
Neyin bedelini ödüyorum?