El Feneri Şiiri - Kadir Ünlü

Gelmiştin…
Elinde bir fenerle,
Karanlık iç Dünya’ma..!
Sevindirmiştin;elma şekeri verilmiş çocuk gibi,
Çekildiği köşede,
umutsuz ve mahsunca oturan kalbimi.
Avutmuştun kısa süren bir aşk masalıyla,
o küskün çocuğu.
Oysa..
Kesmişti umudunu,
Toprak olmuş bir aşkın mağduru kalbim aşktan.
Masalı bitirdin,aldın fenerini eline koşarcasına,
Ardına bile bakmadan gittin,
Kim bilir kimin karanlığına ?
Nerden bilsin
O da kalacak karanlıkta sonunda,
Masal bitince,
Kalbim gibi.