El Eleydik Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Dün gece seni düşündüm,
olmayan bir dünyada..

Çimenlerin üzerinde ayak izimiz kalmıyordu…
olmayan bir gül bahçesindeydik,
kokusu etrafa yayılmış güllerin arasında,
el eleydik…

Ne sarısı ne de kırmızısı,
güllerin hiçbiri kokmuyordu,
ama varlardı işte,
el eleydik…

Kanaryalar ve serçeler,
binbir renkli kuşlar uçuşurken üzerimizden,
kanat sesleri duyulmuyordu,
el eleydik…

Deniz sahili seviyordu yine,
dalga olup dokunuyordu, okşuyordu sahili,
köpük köpüktü,
ama sesi duyulmuyordu,
el eleydik…

Dünyamız ne sıcaktı ne de soğuktu,
nefesimiz de sıcak değildi…
kötülük yoktu olmayan dünyamızda,
aldatmaların, canhıraş feryatları duyulmuyordu,
sevgi ve aşk vardı sadece,
el eleydik…

hasret bağlanmıştı prangalara,
kuşlar gibi hürdük,
gözlerinde ise ben vardım yine,
ve biz;

el eleydik…