El duymaz yar duymaz Şiiri - Mehmet Bildir

Deli bir firtinada kaybolan bir adamın sessizlesen ayak seslerinden yılların yorgulunu yaşatan bir paslı rayda yalnızlığını ararken gülümseyen iki çift gözün derinliğinde gördü sıcaklığı.

Uzun bir soluktan sonra yanında esip geçen ruzgarin hafifliginden yaprak yaprak savrulan bir gozbebegin uçurumdan düşüyordu,

İçindeki yanlizligi hiç bukadar derin derin hisetmemisti,
Geçmişi geleceğine karışmış bir bulutan sağanak sağanak düşen yağmur taneleri den bir serseri merminin sol göğsüne girmesi kadar acitmisti hayallerini,

Umutla çıktığı yolun yarısında bitkin bitap bir halde kendine rasladi amansız bir yolda
Sola dönse acı sağa donse nefret,geriye dönüşün biletini harcamış,
bir kalbin sonu kalmış gelecegi olmayan bir dünyanın,

Varla yok arasında iki degirmen taşına sıkışmış duygularını ruhuna hapsetmis bir yolcunun son adımında çarpan hüznün son kırıntısı kalmış göz pinarlarinda.

El duymaz yar duymaz bir feryat figan kopar bağrında ateş ateş dökülüp kaldı sessizlesen genciliginin baharında.

Mehmet bildir.
07.01.2025
Saat:21.40