Atalarımız böyle buyurmuş,
Her insan ettiğini bulurmuş,
Biri, kendince bir fikir bulmuş,
Onun, kaderden haberi yokmuş.
Kanadı kırık, çırpınan serçe,
Kime, ne yapmış ki neyi çeker?
Daha beşiğinde ölen bebe,
Neleri ekmiş ki neyi biçer?
Hiroşima da yanan çocuklar,
Savaşı onlar mı başlattılar?
Hangi kovana çomak soktular?
Onlar, hepsi birer masumdular,
Kimi, kendini cennette sanır,
Dünyada, işleri yolundaysa,
Zorda kalana hep üstten bakar.
Ötede, Cehennem de var oysa!
Kavimler, ceza için yok olmuş!
Afetlere bile sebep bulmuş,
Kendini, hep bunlarla avutmuş,
Herkes yardım ederken, o yokmuş
Kayıt Tarihi : 21.2.2024 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında her zaman da yaptıklarımızın sonuçlarına katlanmıyoruz bunu anlatmak istemiştim. İroni yaptım yani... Hani savaşlarda suçsuz bebeler bile zarar görüyor hangi ettiğini çekiyor? Anlamında... cüzi irade ile yapılacaklar var tabi ama kader faktörü daha ağır basıyor.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (3)