Eksilerek Yağıyoruz Zamana

Bu şehre yağmur yağdığında
İçimizde hüzünden bir sağanakla
Akıyoruz zamanın gidişine
Her günden bir duygu eksilterek
Ve eskiyerek ıslanıyor özlemler
Yasaklı bir çağın ortasında
Sokak kenarlarında
Uslanmayan ayakların gidişinde tükeniyor sevinçler.
Oysa ki ne çok bahar eskittik eksilmeden
Ne çok kavgalarda bilendi insan sevgisi
Yetmedi belli ki yaşamın derslerine
''Biraz da böyle öğren" diyor hayat
Düzleri ters yüz ederek
Doğruları eğrilerde bükerek
Yazı, kışa
Baharı, güze evirerek
Ezberlerin bozulduğu yerde öğreniyoruz yaşamayı.
Hasretlere uzaktan el sallayarak
"Bunda da bir hayır varmış" diyerek
Yeniden yağarak içimize
Umudun mavisine sarılarak yaşıyoruz.
Yeniden ezberleri unutarak.
Eskitmeden hayatı, eksilerek akıyoruz
Her nefesi borç bilerek.
Uslanarak yağıyoruz zamana