Eksildikçe çoğalacağımı sanmam koca bir palavra,
Çoğaldıkça da eksiliyorum aslında.
Belki belli belirsiz ufak artılar var hayatımda,
Göremeyeceğim kadar minik hepsi ama.
Her sevişmede hazlar azalırken,
İnsan kendinden eksiliyor farketmeden.
Yasaklar bir bir çiğnenirken,
Günümüz tükeniyordu erken.
Elele tutuştuğumuzda içime hep bir umut doğardı,
Bu yalan değil derdim, yasak değil
Ama beklemekten saçlarım ağardı.
Yanyana bile ayrıydık aslında, ne yaşandıysa yaşandı.
Dokunuşlarımız yetersiz, öpüşlerimiz eksik, yüreklerimiz hasarlı kaldı.
Kayıt Tarihi : 4.7.2008 23:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bazen biri gelir hayatınıza ve artılar bırakır. Çekip gittiğinde ise artıları görmez eksilirsiniz...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!