Eksik Şiir Şiiri - Yakup Günel

Seni anlatmaya çalıştığım her an,
Tutukluluk yapardı kalemim.
Seni anlatmanın imkansızlığını bilemedim,
Eksik, hissiz ve de zayıf kalırdı kelimelerim,

Sen ki...
Düşlerimin birer aynası,
Gönül savaşımın tek kaynağı,
En güzel şiirlerimin eksik olan cümlesi...

Utanırdı kalemim gitmezdi kağıda,
Güzelliğin şaşırtırdı oynamazdi asla.
Kağıda dökülen sözcüklerin acizligi...
Karşında dökülüyor teker teker tüm mürekkebi.

Kor alevlere koşarak gitmek gibiydi,
Seni anlamak...
Bir uçuruma bile bile sürüklenmek gibiydi,
Seni anlatmak...

Kapalı kapılar ardında anlamaya çalıştım,
Deniz gibi kabaran duygularını.
Doğuştan kör birinin renkleri öğrenmesi gibi,
Anlamaya çalıştım ben seni.

Aldım kalemi elime,
Titredi elim değmedi bir türlü kaleme.
Kağıda gitmeye çalıştığında ağladı kalem,
Söyle nedendir ki bu zor ikilem?

Gülüşün bir şiirin misralarindaki kafiyesi olurdu,
Gözlerin ise şiirin en güzel dizesi,
Bakışların ise bir hayatın nefesi,
Kalemim olurdu tüm bunların dile gelen sesi.