Çok sevdiğim biri hayatımdan giderken elimden sadece üzülmek geliyor, keşke fazlası gelseydi demiyorum. Elimden gelenin en iyisi bu. Yapılacak herşey yapıldı çünkü.
İyi miyim? Evet, gözlerimden akan hüzünü durduramamak dışında iyiyim.
Arada gülümsüyorum üstelik. Birlikte yaptığımız bir şey geliyor aklıma, gittiğimiz bir yer, konuştuğumuz bir konu, gülümsüyorum.
Kızmıyorum, haklı haksız da aramıyorum, sadece anlamama ve zamanlama meselesi bizimkisi. İki ayrı dil konuşan, iki ayrı insanmışız demek ki. Ortası yok, bulmanın imkanı da yok. Konuşacak bir şeyimiz de yok, uzatacak niyetimiz de.
Şimdi denize bakmasını sevdiğimiz balkondan ufku izliyorum ve ne düşünüyorum biliyor musun? Seni sevmek ne güzel bir lütuftu kalbime. Seni sevmek gözlerinin ötesindeki çocuğa dokunabilmekti. Seni sevmek varlığının verdiği güçtü, hayatıma renk, canıma candı. Seni sevmek dostluğun en sağlamıydı. Biliyor musun bende bir sen bıraktın, senden öte. Sevmek, içinde sen varsan, ne güzel kelime.
Muhtemelen telefonum adınla çalmayacak bundan sonra. Karşılaşmalarımız olur mu, denk gelir miyiz bir yerlerde, sanmıyorum. Hayatımın bir dönemini kapatıyorum senden sonra. En güzel çerçeveye asılmış en güzel resim gibi, saklarım bizi. Ben seni arar mıyım? Onu da sanmıyorum ama anarım hayata verdiğim anlamlar içinde. Eksik bir parça gibi, arada tamamlar arada ararım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta