Eksik Kalan Şiiri - Ahsen Nisa Demir

Hayat gibiydin benim için evvela
Kalbimin en derininde çektim sevgini içime
Ayrılık oldun vuslatımız için saniyeleri kovalamaya başladım
Sonra umudum oluverdin her Nisan yağmuruyla birlikte yeşeren yeryüzü gibi...
Işıl ışıl parlalan sabah güneşi gibi...

Bir türlü ısıtmayan sabah güneşi senin sevginle ısıtıverdi ruhumu, bedenimi
Bir türlü uslanmayan mahallemin yaramaz çocukları bir başka göründü bana
Gökyüzü bir başka, güneş, yıldızlar ve ay bir başka...
Sen ve ben bir başkaydık
Yıllardır açmamaya yemin etmiş çiçeğim,  tomurcuklara doyamadı sayende
Varlığın kışın ortasında güneşi getirdi bana
Yokluğunda aydınlıkların içinde karanlığı göstermişti.

Yalnızlığım deniz mavisi gözlerinde dinmişti
 O güzel gözlerinde, güzel ellerinde, ve bakmaya kıyamadığım güzel yüzünde yakalamıştım yitirdiğim yaşama sevincimi
Yıllardır hayata tutunmak için bulamadığım sebebi ellerimin arasına koymuştun sen
Seninle her şeyi konuştuk ve
bana her şeyi öğrettin
Hayata dair, insanlığa dair, sevgiye de dair...
Ama sensizliği,
Sen olmadan nasıl yaşaşacağımı...
Neden öğretmedin bana ??...
Şair : Ahsen Nisa DEMİR