Gün uykuya daldığında,
Ölüme kesti dünya.
Kurudu göz pınarları,
Tüm insanların.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Gerçekten kimin umurunda diye düşünüyor insan, yaşananlara baktıkça...
İhbar Ediyorum..! ! -2-
Akşam'a doğru,
Karanlıklar,
Kurşuna dizdi
Aydınlıkları..
Kimse farkına varmadan.
Bulutlardan,
Guruba,
Damla damla,
Sızan kanla,
Boyansa da akşamlar;
İnsanlar,
Ne infazın farkında,
Ne de yaşam,
Kurşunlanırken,
Aydınlıklar..
Kendi halinde,
Dönüp duruyorken Dünya;
Kimin umurunda..! !
H Hikmet Esen
25/01/2006 - Saat.10.45
H Hikmet Esen
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta