Gün uykuya daldığında,
Ölüme kesti dünya.
Kurudu göz pınarları,
Tüm insanların.
Yas dinledi bülbül.
Lal oldu, öldü.
Pes etti Azrail.
Kan ağladı ufuklar.
Tanrı'nın sesi,
ince bir sızıydı vicdanlarda,
Kimin umurunda?
Hiroşima'da atom bombasıyla;
Osetya'da okul baskınında;
Halepçe kimyasal saldırısında annesinin koynunda,
Filistin'de babasının kucağında;
Soma'da maden ocağı yangınında,
Şırnak'ta terörist baskınında;
Veya Sudan'daki kıtlıkta acından ölmüş insanlar.
Ne farkeder?
İstiridye kabuğunda açılan perde,
Akbaba gagasında kapanır gider.
Dönen dünya,
Dönmeyen eksik hayatlarıyla,.
Ana kuzusu çocuklar.
Ahmet Zekai YıldızKayıt Tarihi : 5.2.2006 18:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İhbar Ediyorum..! ! -2-
Akşam'a doğru,
Karanlıklar,
Kurşuna dizdi
Aydınlıkları..
Kimse farkına varmadan.
Bulutlardan,
Guruba,
Damla damla,
Sızan kanla,
Boyansa da akşamlar;
İnsanlar,
Ne infazın farkında,
Ne de yaşam,
Kurşunlanırken,
Aydınlıklar..
Kendi halinde,
Dönüp duruyorken Dünya;
Kimin umurunda..! !
H Hikmet Esen
25/01/2006 - Saat.10.45
H Hikmet Esen
TÜM YORUMLAR (1)