Eksik Büyüyenler Şiiri - Murat Barkış

Psikolojim iyi değil,
Bunu saklayacak hâlim de yok.
İçimde düzen tutmayan bir dünya,
Mentalim dağınık,
Yorgun ve kırık.
Ben babasız büyüdüm,
Bir omuz eksik kaldı çocukluğumda.
Eşim anasız büyüdü,
Bir şefkat yarım kaldı
Kalbinin en derin yerinde.
İki eksik hayat
Bir araya geldik.
Biz sevgiyi öğrenmedik,
Biz yoklukla
Ayakta durmayı öğrendik.
Çekmediğimiz sıkıntı kalmadı;
Parasızlık, yalnızlık,
Sessiz ağlamalar…
Gecelerce konuşmadan oturduk,
Çünkü kelimeler de yorulmuştu.
Bazen güçlü duruyoruz sanıyorlar,
Oysa biz sadece
Düşmemeyi öğrendik.
İçimizde fırtına varken
Dışarıya sessizlik bıraktık.
Biz eksik büyüdük,
Ama pes etmedik.
Ruhumuz yorgun,
Kalbimiz yaralı
Ama hâlâ buradayız.
Bu da bir hayatta kalma biçimi belki…
Yaşamak değil,
Ama vazgeçmemek.