Dünyanın kurgusu imtihanmış,
İnsan, ne ederse onu yaşarmış.
Üzülmeye, şikayete gerek yok,
Esbabı kendi hazırlarmış.
Bir “cennet” düşünürüm, mazlumlara vatan olsun.
Bir “cehennem” düşünürüm, kâfirlere barınak olsun.
Bir “hayat” düşünürüm, insanlar onda mutlu olsun.
Bir “gün” düşünürüm, her ânı aydınlık olsun.
Bir “memleket” düşünürüm, insanlık onda değer bulsun.
Bir “devlet” düşünürüm, güçlü ama âdil olsun.
Allah var, keder yok tasa yok.
O’na teslim olana korku yok.
Yaratılışta fesada yer yok.
Görmez misin? Evrendeki düzeni.
Yaratmış Yüce Yaradan gezegenleri,
Gönül karmakarışık,
Duygular olmuş harab.
Ortada kalan ise,
Fani, basit bir cesed.
Cesed dünyaya meyl,
Gün gelir dün geçer
Ömür sermayen biter
Hafızayı beşer tıkanır kalır
Herşey bir yalan olur.
Ortaya çıkar bütün yalanlar
Gönül dile gelmiş
Aşkın sırrına ermiş.
Çarptıkça her an,
Hu diye inlemiş.
Aşkı sahibinde tatmış,
Günahlarına karşı nefsini
Kurban etmişti Adem(as).
İblis, şeytan olmuş iken,
Adam olmuştu Adem(As).
Habil'in Rabbine olan taatı,
O halime, bu halime,
Sahip olduğum her halime,
Şükür Ya Rab.
Üzüldüğümde sıkıldığımda,
Yeri geldi kızdığımda,
Ey insan, her sözü dinleme.
Uyandır kalbindeki gözü.
Zahiri asıl sanma!
Sırdır alemin özü.
Her bakan göremez.
Kalplerde hep analar var.
Babalar ise kalplere izar.
Sarar bala’yı ana kucağı,
Korur, babanın gönül ocağı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!