Ekrem Karadağ Şiirleri - Şair Ekrem Karadağ

Yurdumuzun makus tarihine yön verdin,
Devrimler yarattın,
Sonrasında vatandaşını hiç soymadın,
Hırsızlık yapmadın yok benzerin.
Servetini halkına bağışladın.

Dün gibi hatırlarım çocukluğumun
Çamurlu yollarını,
Kara önlük beyaz yakalıkla ilkokula gittiğim,
O günleri unutabilir miyim!
Öyle şimdiki gibi elektrik yoktu köyümüzde,
Kandil gaz lambası ile ders çalıştığım,

Yeşil ile mavinin güzelliğini,
Yaşayamıyorsam,
Sevinemiyor
Göremiyorsam eğer,
Martıların özgürce uçuşlarını,
Sen varsan ne fark eder.

Anne babanın sevinci umudusun sen,
Altı yaşa kadar hatırlamıyorsun bir şey,
Bağımlı ve muhtaç yaşarsın anneye,
Yürümeye başlamak uçmaktır evde
Tanıyacaksın iyi ve kötüleri.

İlkokul öğretmenim Ünzile Yamak'a

Sensin öğreten bize her şeyi,
Çamur misali hamur gibi yoğurdun bizi,
Abeceyi sökerken ne kadar zorlanmıştık,
Hatırlar mısın öğretmenim.

Bunca hırs zalimlik acımasızlık neden,
Sonuçta götüreceksin iki metrelik kefen,
Kazanırken ağlamasın diğerleri,
Her şey oyun, bu dünya değil yalan,
En değerli varlıktır insan...

Torunum Melis'e
Dünyalar güzeli bir kız sevdim,
Gönül ferman dinlemiyor neyleyeyim,
Ömrümün doruğunda aşkların en güzeli,
Prensesim benim...

Bir gün
Yaşadığım şehirde izim kaybolup,
Kayıplar listesine girersem eğer,
Öyle bil ki sebebim sensin.
Bir gün
Ölürsen ansızın gurbet ellerinde,

Sen ağlarken ben gülemem canım,
Sen böyle hayata ve insanlara kahrederken,
Ne kendime neşeyi yol eylerim,
Ne de gülerim.
Kahreder beni söylenen her söz,
Beynimde derin yaralar açar,

Uğurum, gururum neşe kaynağım
Sevgim, her şeyim,
Sen
Yazarken daktilonu neşeyle,
Yürürken yolda hiç bir şeyi umursamadan,
Ben ise,