Ekmek Derdi Şiiri - Tufan Kopuzoğlu

Uyurken ben, fosur fosur,
Zaman işler, tıkır tıkır,
Duyduğum ilk kelimedir,
Saat yedi, sıfır sıfır.

Servis kaçar, yatıp durma,
Kalk, başlasın koşuşturma,
Yaptığım ilk harekettir,
Besmeleyi yapıştırma.

Kalkarım ben, hızlı, seri,
Ayak gider, geri, geri,
Gördüğümün, tarifidir,
Aynadaki bir serseri.

El, yüz yıka, bak kendine,
Al havluyu, sür yüzüne,
Giydiğimin, kendisidir,
Mavi gömlek, ten üstüne.

Çıkarım ben, hızla yola,
Giderim hep, vermem mola,
Sevenlerin türküsüdür,
Al kolların, boynum dola.

Şimdi geldim, ben durağa,
Servis geldi, çök koltuğa,
Bu bir hayat şiiridir,
Hoş gelir mi, şu kulağa?

Servis vardı fabrikaya,
Eller gider, bak uzaya,
Sanki benim, kaderimdir,
Bu devirde, kaldım yaya.

Hemen acil, bastım kartı,
Kiloluyum, tartmaz tartı,
Depocuyum, bu işimdir,
İyi takip, işim şartı.

Çok birikmiş, masamda iş,
Dursun artık, kötü gidiş,
Bana bakan, o resimdir,
Anlarsınız, bu serzeniş.

Çalış çalış, para nerde?
Çektim cama, şimdi perde,
Süt bekleyen, aç kedimdir,
Rabbim versin, çare derde.

Olmuş borçlar, bir dağ gibi,
Gözükmüyor, henüz dibi,
Sözüm benim kefilimdir,
Banka kurmuş, sanki bubi.

Nasıl akşam, olur şimdi?
Biri geçti, acep kimdi?
Kesin, benim patronumdur,
Beni sever, der efendi.

Sipariş var, acil dendi,
Sevkiyatçı, verdi kendi,
Onlar, benim çömezimdir,
Benim fendim, gücü yendi.

Zaman geçti, doldu vakit,
Anlaşma bu, böyle akit,
Gidişimin sebebidir,
Dolmuş bindim, para nakit.

Gide gide, vardım eve,
Neden elin, boş ki deve?
Çıkışımın nedenidir,
Market ara, seve seve.

Alış veriş, şimdi bitti,
Sanırım bu, bana yetti,
Yorgunluğum, bu yüzdendir,
Mevlam şükür, bu da geçti.

Bir gün daha, sona erdi,
Bu çok stres, beni gerdi,
İstirahat, hedefimdir,
Ah ne zormuş, ekmek derdi.

(09-01-2012 Bursa)