Şu dünyada bir gün sefa sürmedin
Ekmeğini taştan çıkaran babam.
Rahat yaşamanın yüzü görmedin
Ekmeğini taştan çıkaran babam.
Hayat sanki seni esir almıştı,
Geceyi gündüzü senden çalmıştı,
Gözlerin uykuya hiç doymamıştı,
Ekmeğini taştan çıkaran babam
Hani zaman zaman taşda satardın
Alay edenlere kulak tıkardın
Yaptığım iş helal deyip susardın
Ekmeğini taştan çıkaran babam.
Hiç kimseye muhtaç etmedin bizi
Vefatın bıraktı derin bir sızı
Hayat buymuş sona erdi bu dizi
Ekmeğini taştan çıkaran babam.
Mehmet Çelik Erses
Kayıt Tarihi : 10.11.2020 07:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben kendimi bildim bileli babamın hep çalıştığını gördüm her yıl 1000-1500 dönüm arsa ekip biçerdik harman yapardık küçük ve baş hayvan saklardık tabiki çalıştığı gibi bizleride çalıştırırdı zaman zaman müstakil ev yapanlar bina temeli için babamdan taş isterlerdi gün olurdu 5 gün olurdu 10 römork taş satardık kısacası alın teri idi hem çalıştı hem de çalıştırdı ve hiç kimseye muhtaç etmedi bizi haram lokma yedirtmedi ve namazında niyazinda idi işte babamız hayatı böyle öğretti bize ruhu şad mekanı cennet olsun inşallah 😞
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, Dil'ler olmuş vatandaşı.
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Mehmet Çelik ERSES kardeş.
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)