Ekmeğim Ekmek Şiiri - Serkan Zeytun

Kara sabanın ucundaki demirim ben.
Halil’in kırdığı boyunduruk,
Leyla’nın elindeki kazma,
Fatoş’un elindeki nasır ve emek,
Ekmeğim, ekmek.

Bazen masa başındayım,
Bazen bir makinenin çarkında.
İnsanlık kadar eskiyim,
Kavimleri de göçürdüm, devletleri de.
Soracaksan sen nesin diye:
Ekmeğim ekmek.

Bölüşemez oldunuz gün be gün,
Daha fazla ben için bunca ölüm.
Bir küçücük çocuğun boğazında
Kuru, yumru, kocaman bir düğüm
Ekmeğim, ekmek.