EklEntİlEr + bEklEntİlEr = 1

Bugün ters bir şey yaptım,
Uyanır uyanmaz kendimi sokağa attım,
Beynimi adeta şoka uğrattı!

Sahilde denizin esintisine karşı koştum bir süre.
Rüzgâr önden önseledi giderken,
Daha fazla gitmemi istemeyerek,
“Hop dur! Dur! ”
Der gibi uyardı aklı sıra bedeni.

Bedense arınıyordu deyince esintileri rüzgârın..
“Daha, biraz daha! ”
Diye yanıtladım Rüzgârı,
“Üfür kirimi pasımı”.

Sonra geri dönüşe geçince, Rüzgâr
“Aferin sana!
Haydi bakalım doğru evine”,
Diyerek sanki iteliyordu bu kez sırttan hafifçe..

Oysa onun okşayıcı geniş kollarına
Bırakmaktı arzum bedeni,
Uçurtma yapıp sırtını,
Gezinmek çocukluğumdaki gibi.
Ama artık olanaksızdı bu.
Bundan sonra her şey daha farklı olacaktı.

Bunu itiraf ettim yol boyunca izleyenlere.
Çiçeğe, ota, ağaca, uçan kanatlıya;
Bir martının gagasında can çekişen balığa;
Köpüren dalgaya,
Hızla gelip geçiveren uğultuyla,
İçimdeki yolcuya.

Belime, elime, boynuma,
Dedim ki dört ayaklı bedenime fısıldayarak,
“Bundan böyle her şey daha farklı olacak.”

Rüzgâr onayladı yanağımı okşadı
“Aferin sana koca bebek! ”