Ekin Tarlaları Şiiri - Hatice Elveren Peköz

Ne kışlar, nede yazlar masum değil artık.
Kapital adamın kirli elleri ekmek bozalı beri,
Korkulu bakışlar ardında yitip gitti umutlarım.

Çocukların çoğu katıksız, kuru ekmek beslemesiydi
Oysa namuslu insana el-etek açtırmak nafiledir.
Çocuklar duvar diplerinde uyurken, hayallerimi geceye dahil ettim.
Ekin tarlaları kapitalin eline geçeli beri geceyi un ufak ettim.

Ekin tarlaları yalancı, düzenbazın elinde şimdi.
Çocuk yüreğimin düşleri yitik.
Gördüm ki tarlarda hasadı beklemek nafiledir.
Doğal tohumla ekmeğe erişmek bir peri masalı…
Tohumla sevginin genetiği değişeli beri,
Yağmurlarını damla damla biriktiririrm.

Yine de hilekarın inadına özgür çocuklar büyüttüm.
O gün aç çocukların yalnızlıkları koynunda idi.
Sonra yalansız sözlerden bir demet alıp, gelinlik kızların saçlarına taktım.
Özgür ve başak yürekli gelinler kendi topraklarında cesur ve hür olmalıydı.
Ekin tarlaları kıyısında, unu eleyip duvara astım.
Pembe düşler görsünler diye yeşile sarıya boyadım tarlaları…

Hatice Elveren Peköz