Ekimpatı Şiiri - Kağan İşçen

sonlu bir lacivertle
harmanlanmışım farkında olmadan
ama sonlu
siyah bir doğası olmalı senden sonrasının

iç geçirirken ara sokaklar
bacalara tüneyen huzurlarla sarhoşlaşırım
bir de aklımda pembe çizgili giysin
ben bir gönül emekçisiyim
zeytin ekmek ve sen denkleminde

seni tanıdım tanıyalı
dadandığım bu Ekim için
soluk soluğa yaşadım diğer ayları
iklimler dipnotlarımda kavak yelleri misali
salınır durur anlayışlı
Ekim'de açtın açalı
ayrılık dal budak saldı
sancısında tüm şiirlerimin

tam yirmi beş gün kudurdu ağaçlar
niçin anlamadım
Ekim bundan sonra kendini buldu
kalan altı günü fazlasıyla mutlu
sanki diğer bütün aylar da seni buldu sandı
benim Temmuz'umsa halinden şikayetçi
senin Ekim'ini delicesine kıskandı

seninle buluşmaya gelirken
düşlerim iri bir begonyaya rastladı
biraz kırgın seni sordu
ismini belki ilk defa duydu
'hani gül üstüne gül koklamazdın' dedi
'ama sen begonyasın' dedim
ağladı da ağladı
'sen çiçeklerin külliyatını ezbere bilirdin
neymiş bu ille de Ekimpatı'dedi
'insan bin kez sever bir kez aşık olurmuş'dedim
ve bir faciayı engelledim
bütün çiçekler önümüzde eğildi

sen sözcüklerimin annesisin Ekimpatı
çocuklarını yalnız bırakma
sözcüklerim demek ben demek
sen gidince
kekeme yorumluyorum yeri göğü
anlatamamayı anlatmaktan
yoruluyorum
seni