Ekimin Günleri Şiiri - Emrah Gürel

Odanın başındayım. Kapının yanında.
Sessizce elimi yakan soğuğa aldırmadan
Rüzgarın sesini dinliyorum
Bugün, Ekimin günlerinden.
Göze alamadığım kapı eşiğindeki
Özlem.
Her adımımı geri çeviren beşiğindeki
Aşkım.
Bir yaşına bir ayı kalmış.
Eksilmesini istiyorum
Bugün, Ekimin günlerinden.
Dileğim böyle anlarda
Sensin.
Bir başıma tek aşkımı bi’yerlerde seninle yaşarken.
Bir sessizlik, kayıp giden bir kızaktaki çocuklar gibi
Ellerinde eldivenleri, soğuktan
Mutluluklar.
Bense her defasında çocukların şen şakrak neşeleriyle sevinçle dolan,
Her kayıp gidişlerinde tekrar hüzünlenen
Mahallenin en tepesindeki kardan adam.
Elimden tut, yine zamanı geldi, kurtar beni
Bugün, Ekimin günlerinden.
Bugün dört Ekim.
Yüzünü görmeyeli on sekiz gün oldu.
Birazı Eylülden, birazı
Ekimin günlerinden.