Ekim Kızılı Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Pek alışkın olmadığım sakinliğimle, alelade bir gününde
Kızıl Ordu korosu çalarken kafamda
Meydanlarında hala o en kızıl zamanlarından kalma
Yüksek duvarların arasındaki Moskova’da
Herhangi bir Devrimin eseri yoktu ortada her nasılsa
Ellerim cebimde gözlerim dört yana açık, meraktan
Ayaklarımın yürümeye hala doyamadığı çağımda
Önce eskimiş renk renk evlerin arasındaki sokaklarda
Sonra karın henüz yağmadığı soğuk Gorki Parkında
Kitaplar okunan banklardaki derin sohbetler sırasında
Okuduklarım, izlediklerim ve dinlediklerimden
Dile gelen sözler, canlanan yüzler ve bedenlerin arasında
Beyaz tenlerindeki al yanakları birbirine benzer insanlarla
Dolandım farkıma varılmadan, parkından sonra yollarında…
Günün döndüğü saatlerdi, yer ve su gökten de çok kızardığında
Güneş hala batamıyordu uçsuz bucaksızlıktaki Rusya ovasında…
Kuğu gölü balesini kıskandıracak zarafetleriyle
Bir çift kızıl ördek; yanan bir suda yüzmeyip süzülürken yan yana
Ekimin Kızıl Meydanından; yüzünü Batıya dönmüş Yeni Moskova’da
Gün batımlarının en güzeliydi şahit olduğum tüm zamanlarımda…

Yılmaz BEKTAŞ