Ekim Ikramiyesine Şiiri - Seyfi Karaca

Bunlar evde dursalar
Dağıtıp yıktıklarına dünya bir damperli körük gerekir diye
Vermişler anaları babaları çocukluğun esmer hırçın zaptedilmez hallerine
Burdan günden
Gidin dışarda akşam edin dünyayı demişlercesi kaçaklar firarisi halleriden okunur hibi sanki
Balıkçı oltalarını kapmışlar, kadraja girmişler, plandan çıkmışlar , kapağı ekim ikramiyesine atan çıkıştan
Korsan eylemlere koyulup sımcıcacık güz yelleri esen plaja gelmişler
Balık malık tutacaklarından değil haaa…
Erkek donu kadın kilotu şişede meçhulden meçhule mektup..
köpüren dalgalara kaldırıp köteledikkeri
Ucu bucağı sonsuz bekleyişin iplerine asılıp çektikleri çığlık çığlığa merakta oltaya ne takılır gelirse artık
Tutup bıraktıklarına bir sevin bin coşu binbir neşe saçıp dökerek
Dağılan hayatı topluyorlardı
Kulaklarına küpe olsun nazım ki hikmet nazımın
Abidin
Duydun işittin mi abidiiiin, abidin,
İnsana ne de güzel yakışan mutluluk, çocukluk vaktinin olduğu nu
Soyut yapaylığa aklını kalbini ve insanlığını kandırıp kaybetmeksizin
Rehin kalmaksızın gösterişli ihtişam ve hücre kapsüllerinin içinde dışında her yerinde
Ve doğuştan itibaren zorunlu korku kabus cinnet geçişli sınavlarda
Hiç kimseye kendilerini ispat için değil, sade ve saf damıtılan huzur deminin günü birliğinde sevgi karıştırarak kumsala suya
Ekim yansımalı denizden güneş tavlıyorlardı kendi kafadarlıklarının mutluluk çocukları
Duydun işittin mi
Abidiiin
Abidiiiiiiiin…!

Ekim/24