Ekim gelişleri-görüşleri

EKİM ., delikanlı bir ay’dır…
O kapıdan uğurlayıp ardından baktığımız Eylül’ün mahzun prenses tavırlarından oldukça uzak., ağır ve sert ama oldukça dimdik bir bozkır delikanlısıdır Ekim... Yüreklidir... Öyle kendisine kolay kolay laf söyletmez...
Ekim., hasat sonu uçsuz-bucaksız zamanların içinden geçen Volga nehrinin henüz buz tutmamış halidir ve hala umudun ve çocukların çığlıkları ile beslenmektedir…
.,
Ekim denilince benim aklıma...;
Volga nehrinin donmak için henüz niyetlenmediği günlerde yani kış gelmeden önce., top ateşine tutulan ve yıkılan kışlık saraylar gelir...
Ve bir de takvimlerin., renklerin., yer ve zamanların farklılıklarına hiç aldırmayan bir çocuk gelir gözümün önüne... Gözlerini Volga’nın derin ve sessiz sularına daldırmış., ellerini kulaklarına kapatıp çığlık üstüne çığlık atan bir çocuk...
Ki yeryüzü., yeri yerinden oynatmak- gökyüzü .,rengini doğum rengine boyamak için bu çocuktan bu çığlığı beklemektedir sanki…
. ,
Ve Ekim denilince benim aklıma bir de..,
doğacak çocuklara konulmak istenen isimler gelir... Nisan gibi,.,Temmuz gibi ve Ekim gibi... Delikanlı yüreğimin ayrılıkları., acıları., ihanetleri ve hatta hüzünleri bile tatmamış taş gömleğinin üstünde yazılı ağır ve inançlı sloganların çocuklarına konulacak isimlerdir bunlar... Hani parmakların bile üşümediği ve Volga nehrinin hala buz tutmaya niyetlenmediği günlerde…
. ,
Şimdi Ekim’in kendisi geldi...
O kapıdan uğurlayıp ardından baktığımız Eylül’ün mahzun prenses tavırlarından oldukça uzak., ağır ve sert ama oldukça dimdik bir bozkır delikanlısıdır Ekim... Yüreklidir... Öyle kendisine kolay kolay laf söyletmez...
Ekim., hasat sonu uçsuz-bucaksız zamanların içinden geçen Volga nehrinin henüz buz tutmamış halidir ve hala bir çocuğun çığlıkları ile beslenmektedir…