Serin bir Ekim gecesi,
Alışılmadık derecede,
Gıcırdıyor durmadan,
Benden iki metre ötede,
Gecikmiş bir ağustosböceği.
Kalmadı şu an kafam,
Ama hiç kızgın değilim,
İcra ediyor sonuçta,
Bildiği tek sanatı.
Bu bir yaza veda,
Vahşi ve yalnız,
Görememek bir daha,
Ve belki de ölmek.
Aylaklık dolu,
Bir yazdan sonra,
Kendi sesinden kendine,
Doğaçlama bir ağıttır belki.
Kayıt Tarihi : 27.1.2024 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!