Ekim Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

EKİM

Bu sabah biraz serindi hava
Hırkamı giyindim çıkarken
İnceden bir soğuk var dışarıda
Yapraklar düşmeye başlamış soğuk kaldırım taşları üzerine
Beklenen Ekim, geldi nitekim

Hafif nemli bir tebessüm
Var yüzümde ağır ağır yürüyorum Anadolu kahvesine
Doğru
Minik minik çocuklar var sokakta
Kimi, Annelerinin ellerinden
Kimi babalarının kimi kardeşlerinin
Elinden tutmuş, hoplaya zıplaya
Okula gidiyorlar,

Birden çocukluğum geldi aklıma,
Siyah önlük, beyaz yakalık
Annemin Şeker çuvalından
Yapıp üzerine Adımı işlediği
Gri renkte okul çantam

Çantam çuvaldan da olsa
Havalıydı aslında, çünkü annem
Yapmış, üzerine iğne ile emir
Yazmıştı, kimsenin böyle çantası yoktu üstelik, ve kolay kolay
Karışmazdı kimsenin çantasıyla
Yağmurlu havalarda poşet
Geçirirdim ıslanmasın diye
Defterim kitabım

Ayağımda kara lastikler vardı, çok güzel top oynanıyordu
Onlarla, ama yazın ayağımda ters dönerdi terleyince, kışın ise
Çamura saplanınca
Çıkardı ayaklarımdan
Ve beyaz çorap giyemezdim hiç
Çünkü simsiyah olurlardı
Lastik ayakkabılarımın içinde

Yinede cok şanslıydım ben
Bana okumayı yazmayı sevdiren
Bilgiye aç beyinlerimize
Çeşit çeşit sofralar kuran
Geleceğimize ışık tutan
Bir Öğretmenimiz vardı,

Ve Babam, çocukluğumun
Kahramanı o esmer adam,
Belki okula götürmedi tutup ellerimden, belki beraber
Herhangi bir oyunu oynamadık
Gezmedik tozmadık köşe bucak
Ama o hep sığınılacak bir liman
Kocaman bir kucaktı yürekten
Asıl babamdı bana hayatı öğreten

Birde birde
Satırlara sığdıramadığım
O kadın, değil insanlara,
Eşyalara bile
Canlıymış gibi davranan
Radyoya, televizyona
Vitrine karyolaya
Hatta ceryanlı yayığa bile
Dantelli bir örtü örtüp hepsine
Ayrı bir kıymet veren annem
Sizin öğrenciniz olmaktan
Şeref duyuyorum ben

Evimizde, beyaz Badanalı duvarı süsleyen, boğaz köprüsünün
Eşliğinde İstanbul manzarası
Olan eski bir tablo asılı idi
Tablo evin duvarını süslerken
İstanbul benim hayallerimi süslüyordu,
Boğazı için gideceğimiz istanbulda
Boğazımız için kalacağımız
Ta o zamandan yazılmış bahtımıza,

FEVZİ EMİR YILMAZ