Eğri Duman Şiiri - Ayşe Uçar

elvadası bol
günlerin ağırlığında zaman
geride kalanlara el sallayan bir bulut hafifliğinde
tüm vedalar

sisli bir dağın tünelinden geçen
marşandizin çığlığından düşen damlalar gibi
paslı bir yalnızlığın ayak izlerine terk özlemler
belki istekli belki isteksiz pencerelerden yansıyan
ah! o istemsiz gidişler

kanlı bir hıckırığın sessizce kara damlayışı gibi

ah! donuk bakışların acısına vuran daki acının keskinlik
acil yıkım emrine maruz kalan hayatlar
ve başa çöken duvarlar

ne gelir ki elden çaresiz insan
camlara çarpan kalp kırıklığından ve aci biber tavında
gözyaşlarından başka bişi yok
elde avuçta kalan
a r t ı k
mazide ki gibi
siyah beyaz resimlerde gülümseyen yüzler
kucaklaşan bedenlerde açan sevgi tohumları
geçmişin kokusu sinmiş mendillerde yok
el işlemeli tahta sandıklarda

hatırası hemen
silinip gidecek belki de
vurdum duymazlığın parçalanmış aynasında
duygusuz yüreklerin ahde vefası kıt çöl toprağında
kurumuş içi boşalmış dikenler gibi
derdest edilmiş

gıcırtılı demir rayların çırpınışındaki zincirlerini kırarak
sonsuzluğun ketum ıssızlığına sarmanlanarak
bir varmış bir yokmuş masallar misali
s a v r u l u p gidecek i n s a n
ardında bestesi ağıt
eğri bir dumanla

041202023
12:40