'o kendini biliyora ithaf'
Dudaklarının yaşam pınarında bir tas sevda suyu aldım susamışlığım gitti.
En ölümsüz yaşam beyazlarına ismini yazdım, yazıldım huzur dalgalarına. Kavuşmanın gücüyle salla beni, içsel bebeklerimi.İçimde yaşanmış felaketlerden sonra geldin,viranelerimde gül gibi yetiştin.
Ayrılıklar dökülürken kaçınılmazların dallarından sevdayı toplar ruhun akutları. Bilinmez bir tutkuyla çağırdım senli huzurların çiçeklerini,kendime baharlar sundun.Uzak kalışlarına destanlar yazdım kendi mitlerimden.. Yolcusuz aşk metrobüsü ilerler aşkın ilk ışıklarıyla, beni sensizliğin en anlatılmaz kentine taşırlar.Nerde ineceğim,hangi sokak,hangi cadde,hangi felsefi manada duracağız bilmiyorum.
Bu buluşmanın hikâyesi uzundur, kısalan aşkla oyunlar arasında gerçekler roller güneşine ışınlanır. Dokunsan,ağlayacağım fiilinde çekimleniyorum.Naiflerine zeyillerimle meyillerimin meyi içilirken,içimde sus olan artçı özlemler sarsılır durmadan.
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
NE KADAR ANLAMLI CÜMLELER AMA Bİ O KADAR DA AĞIR........TASVİRLERİN ÇOK FAZLA YER ALDIĞI AMA CÜMLELELERE DE YER ALDIĞI KADAR AHENK KATTIĞI AŞİKAR.......AMA OKUYAN HERKESİN ANLAYACAĞINI SANMIYORUM...BENCE HARİKA OLMUŞ...........ÇOK FARKLI BİR ÜSLUP...BEN DE BU TARZI SEVİYORUM......TEBRİKLER.....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta