Egoiste Mektup Şiiri - Nevzat Dağlı

Neye karşı çıktın, neye tarafsın?
Kime saldırdığın pek belli değil,
Tamam, ‘ilkelisin, temizsin, safsın’,
Lâkin bildirdiğin pek belli değil.

Kuyruk acısı mı, sendeki hiddet?
Neden hiç eksilmez özünde şiddet?
Yazdığım mektubu nasihat addet,
Kimi doldurduğun pek belli değil.

Sözünde ayar yok, çok atıyorsun,
Rakibin üstüne b.k atıyorsun.
Kalkanı düşene ok atıyorsun,
Kimi öldürdüğün pek belli değil.

Halktan kopuklara oldun amigo,
Hep hizip yarattı sendeki ego.
Sahip olduğunu yitirdin Aga,
Neyi buldurduğun pek belli değil.

Bu halk yenilgiyi senden biliyor,
Seni karalayıp, seni siliyor.
Dostun da, düşman da sana gülüyor,
Kimi güldürdüğün pek belli değil.

Hiç riske girmedin devlet katında,
Fakat gözün kara aşk hayatında.
Elini görmedik taşın altında,
Neyi kaldırdığın pek belli değil.

Ayağa kalkmaya fırsat kolladın,
Dışlanmış dostuna selam yolladın.
Dikeni suladın, gülü salladın,
Neyi soldurduğun pek belli değil.

Ne olur, egonu yarıştırmasan,
Yazılmış kararı buruşturmasan;
Olmaz mı zihinler karıştırmasan?
Nere daldırdığın pek belli değil.

Halk esir olmasın kral tacına,
Kurtuluş umudu ucu ucuna.
Sayende başladı yine curcuna,
Neyi çaldırdığın pek belli değil.

Devlet adamı ol, yalaka olma,
Yiğidi dövene falaka olma.
Kumpasla, tehditle alâka olma,
Neden çıldırdığın pek belli değil.

Portreni çizmiştim herkes tanıdı,
Aldın hak ettiğin gerçek yanıtı.
Muktedir akladın gördük kanıtı,
Neyi sildirdiğin pek belli değil.

Duruşun onurlu bey andırmalı,
Haklının yanında er sandırmalı.
Haksıza desteğin utandırmalı,
Haklı kıldırdığın pek belli değil.

Geçmişte akladın, kirli yıkadın,
Yanlış yapa yapa bitti takadın.
Nevzat’ın sözüne kulak tıkadın,
Ona aldırdığın pek belli değil.