EGO ve Zayiat Şiiri - Şeref Coşğun

Harpte cok Can'lar feda olur, Şehit olur yükselirler.
Hizmete mallar verilir, sevapla değerlenirler.
Kazalarda, afetlerde gidenler yenilenirler.
Zayiatın müsebbibi; Kul hakkıyla mimlenirler.

Sen yıktın! Yıktığın yıktı.Yıkılan zaten yıkacak.
Hatırı, gönülü, kalbi, suratla, dille kıracak!
İstemeden, SEN yüzünden sefineden ayrılacak!
Egolar tatmin olacak, Ukba'da hak alınacak.

İskemleyi indirerek,kulağını yaralarsın,
Şikayetçi olma diye, arkasından yalvarırsın,
Hastahane neye gerek(!) ahbabına salvarırsın,
Ondan sonra adam gibi, ortalarda sallanırsın.

Harcadığın, zayettiğin, sayıları yüksek oldu.
Gelenleri reddedişin, zayiata destek oldu.
Bir çok nasipliler kalıp, devamına istek oldu.
Zayi eden ZAYİ olsun, diğerleri köstek oldu.

Şerefini, onurunu, çiğnediğin insan varya.
Belki Senden bin kat iyi, sen sanıyorsun angarya.
Sayısız egolar gitti, ummadıkların da varya.
Kaybın Sorumlusu Ego, yarın da zayiat varya.
Şeref Coşğun